Naar inhoud springen

Ralf Edström

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ralf Edström
Ralf Edström
Persoonlijke informatie
Volledige naam Ralf Edström
Bijnaam Gouden Hoofd
Geboortedatum 7 oktober 1952
Geboorteplaats Degerfors, Zweden
Lengte 191 cm
Been Links
Positie Aanvaller
Clubinformatie
Huidige club Gestopt in 1985
Jeugd
–1971 Vlag van Zweden Degerfors IF
Senioren
Seizoen Club W (G)
1971–1973
1973–1977
1977–1979
1979–1981
1981–1983
1983–1985
Vlag van Zweden Åtvidabergs FF
Vlag van Nederland PSV
Vlag van Zweden IFK Göteborg
Vlag van België Standard Luik
Vlag van Monaco AS Monaco
Vlag van Zweden Örgryte IS
52(28)
112(55)
37(14)
51(27)
49(16)
0(0)
Interlands
1972–1980 Vlag van Zweden Zweden 40(15)
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Ralf Edström (Degerfors, 7 oktober 1952) is een Zweeds radioverslaggever en voormalig voetballer. Hij werd twee keer Zweeds, twee keer Nederlands en een keer Frans landskampioen en won ook met clubs in drie verschillende landen de nationale beker. Edström speelde van 1972 tot met 1980 veertig interlands in het Zweeds voetbalelftal, waarvoor hij vijftien keer scoorde.

Edström won in 1972 en 1974 de Guldbollen voor de beste speler van Zweden.

Clubcarrière

[bewerken | brontekst bewerken]

Edström stroomde door vanuit de jeugd van Degerfors IF, waarna hij in dienst van Åtvidabergs FF debuteerde in het betaald voetbal. Met deze club werd hij in 1972 en 1973 twee keer achter elkaar Zweeds landskampioen. Teamgenoot Roland Sandberg en hij werden in 1972 ook gedeeld topscorer van de Allsvenskan met ieder zestien doelpunten.

Edström verruilde Åtvidabergs in 1973 voor PSV. Hiermee won hij in zijn eerste jaar in Nederland de KNVB beker. Hij maakte in de met 6-0 gewonnen finale tegen NAC het vierde doelpunt. In de competitie eindigde hij dat jaar op de vierde plaats met zijn ploeggenoten. Edström werd in de seizoenen 1974/75 en 1975/76 ook met PSV twee keer landskampioen. Hij droeg hier aan bij met 31 doelpunten, waar zijn aanvalspartner Willy van der Kuijlen er in die twee jaar 55 aan toevoegde. In de vier jaar dat ze een koppel vormden bij PSV, maakten ze samen 131 competitiedoelpunten. Edström won in 1975/76 ook voor de tweede keer de KNVB beker met PSV. Deze keer maakte hij het enige doelpunt in de finale, tegen Roda JC.

Edström speelde vier jaar voor PSV, maar kon na een blessure in de laatste twee niet meer zijn niveau van daarvoor halen. Hij keerde terug naar Zweden, waar hij nu voor IFK Göteborg ging spelen. Hiermee werd hij achtereenvolgens zesde, derde en tweede in de Allsvenskan. Hij won in zijn derde jaar bij de club de Beker van Zweden, dankzij een 6-1 overwinning op zijn oude club Åtvidabergs in de finale.

Edströms tweede club buiten zijn geboorteland werd Standard Luik, in 1979. Daarmee eindigde hij als tweede en daarna als derde in de Eerste klasse. Hij voegde op 7 juni 1981 een derde verschillende nationale beker aan zijn erelijst toe. Standard en hij wonnen die dag in de finale met 4-0 van KSC Lokeren. Hij maakte zelf de openingstreffer.

Edström toog in 1981 vervolgens naar AS Monaco, de nummer vier van de Franse competitie in het voorgaande seizoen. Hij droeg dat jaar vijftien doelpunten bij aan het vierde landskampioenschap in de clubhistorie, voor hem persoonlijk zijn vijfde in zijn derde land. Het jaar daarna speelde en scoorde hij aanzienlijk minder. Na twee jaar in Monaco keerde hij ditmaal voorgoed terug naar Zweden.

Na het einde van zijn voetballoopbaan werd Edström verslaggever bij Sveriges Radio..

Clubstatistieken

[bewerken | brontekst bewerken]
Seizoen[1] Club Competitie wed. goals
1971 Åtvidabergs FF Vlag van Zweden Allsvenskan 22 6
1972 19 16
1973 11 6
1973/74 PSV Vlag van Nederland Eredivisie 33 19
1974/75 32 16
1975/76 29 15
1976/77 18 5
1977 IFK Göteborg Vlag van Zweden Allsvenskan 8 4
1978 17 6
1979 12 4
1979/80 Standard Luik Vlag van België Eerste klasse 31 18
1980/81 20 9
1981/82 AS Monaco Vlag van Monaco Division 1 35 15
1982/83 14 1
1983 Örgryte IS Vlag van Zweden Allsvenskan 0 0
1984 0 0
1985 0 0

Interlandloopbaan

[bewerken | brontekst bewerken]

Edström kwam veertig keer uit voor het Zweeds voetbalelftal, waarvoor hij vijftien keer scoorde. Hij was met het nationale team actief op het WK 1974 en WK 1978. Hij maakte vier WK-doelpunten, allemaal in 1974.

Competitie
Aantal Jaren
Vlag van Zweden Åtvidabergs FF
Kampioen Allsvenskan 2x 1972, 1973
Vlag van Nederland PSV
Kampioen Eredivisie 2x 1974/75, 1975/76
KNVB beker 2x 1973/74, 1975/76
Vlag van Zweden IFK Göteborg
Beker van Zweden 1x 1979
Vlag van België Standard Luik
Beker van België 1x 1980/81
Vlag van Monaco AS Monaco
Kampioen Divison 1 1x 1981/82

Bronvermelding

[bewerken | brontekst bewerken]